خطرات و مزایای عقیم سازی در سگ ها

عقیم‌سازی سگ‌های خانگی به‌عنوان وسیله‌ای مهم برای کنترل جمعیت در نظر گرفته می‌شود که دارای مزایای سلامتی و رفتاری است. مزایای درک شده مرتبط با سلامتی شامل پیشگیری از تومورهای پستانی و پیومتر در سگ‌ها و بیماری بیضه و پروستات در سگ‌های نر است. مزایای رفتاری درک شده با کاهش رفتارهای دو شکل جنسی از جمله پرسه زدن، سوار شدن و علامت گذاری ادرار در سگ های نر، و رفتارهای مشکل دار مرتبط با فصل ها یا حاملگی های خیالی در سگ ها مرتبط است. در سال‌های اخیر، تعدادی از مطالعات تحقیقاتی نشان داده‌اند که مزایای مرتبط با سلامتی عقیم‌سازی ممکن است کمتر از آن چیزی باشد که قبلاً تصور می‌شد، و همچنین عقیم‌سازی ممکن است اثرات منفی مرتبط با سلامت، به‌ویژه با ایجاد بیماری مفصلی و نئوپلازی داشته باشد. در حالی که این موضوع نگران کننده است، عواملی وجود دارند که ممکن است بر اعتبار نتایج این مطالعات و میزان قابل اعتماد بودن آنها به همه سگ ها تأثیر بگذارد. این همچنین در مورد مطالعاتی که به بررسی تأثیر عقیم سازی بر رفتار سگ ها پرداخته اند نیز صدق می کند. در غیاب اطلاعات واضح به ویژه در مورد اثرات عقیم سازی مرتبط با سلامت، در حال حاضر ارائه دستورالعمل های عقیم سازی که برای همه سگ ها مناسب باشد بسیار دشوار است. ، و این به طور قابل اعتمادی خطر ابتلا به بیماری های خاص را کاهش می دهد. این ممکن است با در دسترس قرار گرفتن تحقیقات بیشتر تغییر کند. تا آن زمان، بهتر است علاوه بر ترجیح صاحب سگ، خطرات و مزایای عقیم‌سازی را بر اساس خطر جفت‌گیری ناخواسته و وجود یا عدم وجود رفتارهای مشکل‌ساز تحت تأثیر هورمون‌های جنسی بررسی کنید.

هدف پرستاران دامپزشکی و در واقع همه کسانی که در دامپزشکی کار می کنند، باید کمک به صاحبان آن باشد تا بهترین تصمیم را در مورد سلامت و رفاه حیوانات خانگی خود بگیرند. یکی از این تصمیمات شامل خنثی کردن است، از جمله اینکه آیا خنثی شود یا نه، و اگر چنین است، بهترین زمان برای انجام این کار چه زمانی است. بسیاری از روش‌ها سیاست عقیم‌سازی برای سگ‌های خانگی دارند، اگرچه توصیه‌ها بین شیوه‌ها متفاوت است، به‌ویژه با توجه به سن توصیه‌شده برای عقیم‌سازی و همچنین ممکن است بین سگ‌های نر و سگ‌ها متفاوت باشد (دیزل و همکاران، 2010).

عقیم سازی جراحی به طور کلی به عنوان یک وسیله مهم برای کنترل جمعیت در سگ های خانگی در نظر گرفته می شود که دارای مزایای سلامتی و رفتاری است. مزایای درک شده مرتبط با سلامتی شامل پیشگیری از تومورهای پستانی و پیومتر در سگ‌ها و بیماری بیضه و پروستات در سگ‌های نر است. مزایای رفتاری درک شده با کاهش رفتارهای جنسی دوشکل از جمله پرسه زدن، سوار شدن و علامت گذاری ادرار در سگ های نر، و رفتارهای مشکل دار مرتبط با فصل ها یا بارداری های خیالی در سگ ها مرتبط است.

در سال‌های اخیر تعدادی از مقالات تحقیقاتی منتشر شده‌اند که نشان می‌دهند مزایای مربوط به سلامتی عقیم‌سازی ممکن است کمتر از آنچه که قبلاً تصور می‌شد مشخص باشد. آنها همچنین پیشنهاد می‌کنند که عقیم‌سازی ممکن است اثرات منفی مرتبط با سلامتی، به‌ویژه با ایجاد بیماری مفصلی و نئوپلازی (ریشه) داشته باشد.

این مقاله شواهد موجود موجود را مشخص می‌کند، به‌ویژه با توجه به خطرات و مزایای مربوط به سلامت و رفتار عقیم‌سازی. این نشان می‌دهد که در کجا شواهد نامشخص یا احتمالاً گمراه‌کننده هستند، و جایی که شواهد بیشتری برای تعمیم یافته‌ها به همه سگ‌ها مورد نیاز است. امیدواریم که این به تمرین‌ها کمک کند تا بهترین تصمیم‌ها را در مورد زمان و اینکه آیا سگ‌های خانگی را بر اساس شواهد موجود در حال حاضر خنثی کنند، اتخاذ کنند، اگرچه این توصیه ممکن است در پرتو تحقیقات آینده تغییر کند.

عقیم کردن سگ ها به عنوان وسیله ای برای کنترل جمعیت

طبق گزارش انجمن تولیدکنندگان غذای حیوانات خانگی (PFMA، 2017) بیش از 8.5 میلیون سگ خانگی در بریتانیا وجود دارد. اگرچه سوابق دقیقی از تعداد سگ‌های عقیم‌شده وجود ندارد، تخمین‌های اخیر از 40٪ (VetCompass Infographics، 2017) تا 81٪ (گزارش PDSA PAW، 2017) متغیر است. بر اساس Dogs Trust (2017) تعداد سگ های ولگرد در بریتانیا طی 6 سال گذشته به طور قابل توجهی کاهش یافته است، از 126000 در سال 2011 به 66277 در سال 2017. نسبت این سگ ها که به خواب می روند نیز از 7٪ کاهش یافته است. (تقریباً 8800 سگ) تا 3 درصد (تقریباً 2230 سگ) در مدت مشابه. این احتمالاً منعکس کننده موارد مختلفی از جمله شیوه های مختلف در مدیریت سگ های ولگرد و ریزتراشه سازی گسترده تر است (الزام قانونی برای همه سگ های بالای 8 هفته از آوریل 2016) که شانس موفقیت سگ های ولگرد را افزایش می دهد. به صاحبان خود بازگشتند.

نمی توان گفت که عقیم سازی چه نقش مهمی در کاهش تعداد سگ های ناخواسته ایفا کرده است. با این حال عقیم سازی جراحی در حال حاضر قابل اطمینان ترین وسیله برای کنترل جمعیت در سگ ها است، به ویژه اگر سگ ها و عوضی ها قبل از بلوغ عقیم شوند (مکنزی، 2010). اگر سگ‌هایی که برای تولید مثل در نظر گرفته نشده‌اند عقیم نشده‌اند، باید به مالکان در مورد اهمیت استفاده از مدیریت برای جلوگیری از جفت‌گیری ناخواسته توصیه شود، به عنوان مثال اطمینان از ایمن بودن باغ‌ها، نگه داشتن سگ‌ها روی سرب و دور از مناطق محبوب سگ‌بازی در هنگام حضور در آن‌ها. فصل، و نگه داشتن کل سگ های نر روی سرب و تحت کنترل اگر در همسایگی ها در فصل فصل، سگ های عوضی وجود داشته باشند.

عقیم سازی و اثرات آن بر رفتار

عقیم‌سازی عمدتاً با حذف منابع اصلی هورمون‌های جنسی بر رفتار تأثیر می‌گذارد: تستوسترون از بیضه‌ها در سگ‌های نر، استروژن و پروژسترون از تخمدان‌ها در عوضی‌ها. سطوح پلاسمایی خود هورمون‌های جنسی در عرض چند ساعت پس از برداشتن غدد جنسی شروع به کاهش می‌کنند، اگرچه سطوح هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون لوتئینیزه کننده (LH) پس از عقیم‌سازی به دلیل از بین رفتن اثر بازخورد منفی هورمون‌های جنسی روی افزایش می‌یابد. هیپوفیز قدامی (دی گیر و همکاران، 2012؛ به طور کلی، 2013). هورمون‌های جنسی عموماً به‌عنوان تعدیل‌کننده رفتار عمل می‌کنند: آنها باعث رفتار نمی‌شوند، اما در عوض بر احتمال وقوع رفتارهای خاص تأثیر می‌گذارند (Overall, 2013).

به طور کلی پذیرفته شده است که عقیم سازی بیشتر بر رفتارهایی تأثیر می گذارد که مستقیماً تحت تأثیر هورمون های جنسی هستند. در سگ‌های نر این موارد شامل رفتارهای جنسی ناخواسته از جمله سوار شدن، علامت‌گذاری ادرار در داخل خانه، پرسه زدن و برخی موارد پرخاشگری به کل سگ‌های نر است (هارت و اکستاین، 1997؛ مارسچالکرویرد و همکاران، 1997). در عوضی‌ها این رفتارها شامل رفتارهای مرتبط با فصل‌ها (از جمله پرسه زدن، نشانه‌گذاری ادرار و افزایش پرخاشگری نسبت به سایر سگ‌ها به‌ویژه در همان خانواده) یا حاملگی کاذب (که می‌تواند شامل پرخاشگری باشد) است (کانولی، 2002). با این حال عقیم سازی همیشه به طور قابل اعتمادی از این رفتارها جلوگیری یا کاهش نمی دهد، به خصوص در سگ های نر (بیچ، 1974؛ هارت و اکستاین، 1997؛ مارسالکرویرد و همکاران، 1997). در حالی که عقیم سازی احتمالاً بخشی از برنامه درمانی برای این مشکلات رفتاری است، ممکن است اصلاح رفتار نیز برای رفع آنها مورد نیاز باشد.

برخی از مطالعات نشان می‌دهند که جنسیت و وضعیت خنثی می‌تواند بر رفتارهایی تأثیر بگذارد که مستقیماً با هورمون‌های جنسی مرتبط نیستند، از جمله ترس و پرخاشگری در زمینه‌های مختلف (از جمله پرخاشگری نسبت به افراد). با این حال یافته ها بسیار متغیر هستند. برای مثال Borchelt (1983) و Lund و همکاران (1996) پیشنهاد می کنند که پرخاشگری به طور کلی در کل سگ های نر بیشتر از سگ ها یا سگ های نر عقیم شده رایج است. با این حال، کیسی و همکاران (2013a) هیچ تأثیری از جنسیت یا وضعیت خنثی بر احتمال پرخاشگری سگ‌ها به سگ‌های دیگر پیدا نکردند و کیسی و همکاران (2013b) هیچ تفاوتی در بروز پرخاشگری انسان محور در کل سگ‌های نر در مقایسه با سگ‌های نر عقیم‌شده پیدا نکردند. کل سگ ماده در این مطالعه، جوجه‌های عقیم‌شده کمترین احتمال را داشتند که پرخاشگری انسانی را نشان دهند (کیسی و همکاران، 2013b). در مقابل اوفارل و پیچی (1990) و کیم و همکاران (2006) افزایش آشکاری در واکنش و/یا پرخاشگری در عوضی ها پس از عقیم شدن نشان دادند. این تفاوت‌ها احتمالاً منعکس‌کننده تفاوت‌ها در طرح‌های مطالعه، موقعیت‌هایی است که در آن پرخاشگری نشان داده شده است و جمعیت سگ‌های مورد مطالعه. زینک و همکاران (2014) افزایش بروز مشکلات رفتاری مرتبط با ترس، به‌ویژه ترس از رعد و برق را در سگ‌های عقیم‌شده در مقایسه با کل مشاهده کردند (زینک و همکاران، 2014).

عقیم سازی زودهنگام (قبل از بلوغ) در 20 سال گذشته در بریتانیا نسبتاً رایج شده است، اما باز هم اطلاعات زیادی در مورد اینکه چگونه این رفتار بر رفتار سگ ها تأثیر می گذارد، نداریم. عقیم‌سازی قبل از بلوغ از هرگونه رفتار مشکل‌ساز مرتبط با فصل‌ها یا حاملگی کاذب در سگ‌ها جلوگیری می‌کند و در تئوری باید احتمال اینکه سگ‌های نر رفتارهای دوشکل جنسی مانند سوار شدن، علامت‌گذاری ادرار و پرخاشگری نسبت به کل سگ‌های نر نشان دهند را کاهش می‌دهد. با این حال، اسپانیا و همکاران (2004) در مقایسه با مواردی که در 5.5 ماه یا بعد از آن عقیم شده بودند، در سگ‌ها و عوضی‌هایی که قبل از 5.5 ماه عقیم شدند، افزایش یافتند. این مطالعه همچنین افزایش خطر ابتلا به فوبیای صدا و کاهش خطر ابتلا به اضطراب جدایی را در سگ‌های هر دو جنس و سگ‌های نر عقیم‌شده قبل از 5.5 ماه نشان داد که به احتمال زیاد به اعضای خانواده پرخاشگری نشان می‌دهند و در بازدیدکنندگان پارس می‌کنند یا غر می‌زنند. نسبت به آنهایی که دیرتر عقیم شدند (اسپان و همکاران، 2004).

عقیم سازی و اثرات آن بر سلامتی

عقیم سازی به طور کلی به عنوان مزایای سلامتی برای سگ ها، به ویژه با توجه به کاهش بروز بیماری های غدد پستانی و رحم در سگ ها و بیماری های بیضه و پروستات در سگ های نر تلقی می شود. با این حال، در طول 10 سال گذشته یا بیشتر مطالعات مختلف نشان داده اند که عقیم سازی ممکن است با اثرات نامطلوب سلامتی نیز همراه باشد. برخی از مطالعات به بروز طیف وسیعی از مشکلات سلامتی در جمعیت‌های بزرگ سگ‌ها پرداخته‌اند و تفاوت‌های بروز را بین نر و ماده، عقیم‌شده و کامل مقایسه کرده‌اند (روت کوستریتز، 2007؛ سنبورن، 2007؛ ریچلر، 2009؛ بلانگر و همکاران، 2017). دیگران به بروز مشکلات سلامتی در نژادهای منفرد سگ ها، از جمله گلدن رتریورها (تورس د لا ریوا و همکاران، 2013؛ هارت و همکاران، 2014)، لابرادورها (هارت و همکاران، 2014)، ویزلاس مجارستانی (زینک و همکاران) توجه کرده اند. ، 2014)، ژرمن شپرد (هارت و همکاران، 2016) و روتوایلرز (کولی و همکاران، 2002؛ واترز و همکاران، 2017) با جنسیت، وضعیت خنثی و سن عقیم سازی مرتبط هستند.

در حالی که یافته‌ها از یک مطالعه به مطالعه دیگر کمی متفاوت است، به طور کلی افزایش بروز بیماری‌های مفصلی از جمله دیسپلازی مفصل ران و پارگی رباط صلیبی جمجمه، و انواع مختلف سرطان‌ها از جمله همانژیوسارکوم، تومورهای ماست سل، لنفوسارکوم، استئوسارکوما و لنفوم را نشان می‌دهند. سگ های عقیم شده در مقایسه با سگ های کامل جایی که سن عقیم سازی در نظر گرفته شد (کولی و همکاران، 2002؛ تورس د لا ریوا و همکاران، 2013؛ هارت و همکاران، 2014؛ زینک و همکاران، 2014؛ هارت و همکاران، 2016)، در بسیاری از موارد خطرات ایجاد مفصل فردی وجود دارد. به نظر می‌رسد که بیماری‌ها و سرطان‌ها در سگ‌هایی که زودتر عقیم شده‌اند (عموماً زیر 12 ماه) در مقایسه با سگ‌های دیرتر بیشتر است. با این حال، این اثر نه در بین مطالعات و نه در بین مطالعات سازگار نبود، و تورس د لا ریوا و همکاران (2013) خطر افزایش همانژیوسارکوم و تومورهای ماست سل را در عوضی‌هایی که در 12 ماهگی یا بیشتر عقیم شده‌اند، در مقایسه با آنهایی که قبلا عقیم شده بودند، یافتند.

با توجه به مزایای سلامتی در نظر گرفته شده عقیم سازی، مطمئناً به نظر می رسد که بین سن زودتر عقیم سازی و کاهش بروز تومورهای پستانی رابطه وجود داشته باشد. با این حال، این تأثیر ممکن است آنطور که قبلاً پیشنهاد شد مشخص نباشد (به عنوان مثال اشنایدر و همکاران، 1969)، زیرا در طراحی برخی از مطالعات قبلی نقص هایی وجود دارد (Beauvais et al, 2012a)، و به نظر می رسد که بیشترین مزیت مربوط به آن باشد. با سگ های عقیم کننده قبل از 2.5 سالگی (Beauvais et al, 2012a; Waters et al, 2017). عقیم‌سازی همچنین می‌تواند از ایجاد پیومترا در سگ‌ها جلوگیری کند، اگرچه «پیومترا» یا گرانولوم استامپ یک عارضه بالقوه نادر تخمدان‌برداری است (مکنزی، 2010). Beauvais و همکاران (2012b) همچنین نشان دادند که خطر ابتلا به بی اختیاری ادراری در جوجه ها پس از عقیم سازی کمتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می شد. اخته کردن خطر ابتلا به تومورهای بیضه توسط سگ های نر را از بین می برد و خطر سایر بیماری های تحت تأثیر تستوسترون از جمله هیپرپلازی خوش خیم پروستات را کاهش می دهد، اگرچه اختگی با افزایش خطر سرطان پروستات مرتبط است (شکل 1) (Root Kustritz, 2007; Sanborn, 2007; رایشلر، 2009).

شکل 1. اخته کردن خطر ابتلا به تومورهای بیضه توسط سگ های نر را از بین می برد و خطر سایر بیماری های تحت تأثیر تستوسترون را کاهش می دهد.

اعتبار نتایج مطالعه

با تمام مطالعاتی که به رابطه بین عقیم سازی و سلامتی می پردازند، عواملی وجود دارند که ممکن است بر اعتبار نتایج و درجه ای که می توان آنها را به طور قابل اعتماد به همه سگ ها تعمیم داد تأثیر بگذارد (مکنزی، 2010). بسیاری از این نکات در مورد مطالعاتی که به رابطه بین عقیم سازی و رفتار می پردازند نیز صدق می کند.

مهمتر از همه، همه مطالعات گذشته نگر هستند، بنابراین هیچ کنترلی بر روی چرایی تصمیم گیری در مورد عقیم سازی در حیوانات جداگانه وجود ندارد. تصمیم برای خنثی کردن یا عدم وجود یک حیوان خاص می تواند تحت تأثیر وجود یا عدم وجود رفتار فردی یا مشکلات سلامتی باشد. به عنوان مثال، Belanger و همکاران (2017) در مقایسه با سگ های عقیم شده، افزایش بروز نقایص مادرزادی قلب از جمله تنگی آئورت، مجرای شریانی باز و نقص دیواره شکمی را در کل یافتند. با این حال، سگ‌های دارای نقص قلبی ممکن است خطر بیهوشی ضعیف‌تری نسبت به سگ‌های بدون نقص قلبی داشته باشند، و این ممکن است بر تصمیم برای ترک کامل آنها تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است سگ‌ها کامل رها شده باشند زیرا دارای ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری خاصی بودند که آنها را برای پرورش مناسب می‌کرد و با سگ‌هایی که در سگ‌های عقیم شده بودند تفاوت داشت. حتی در مواردی که همبستگی قوی بین وضعیت خنثی و بروز بیماری یا رفتار وجود دارد، امکان اثبات علیت از یک مطالعه گذشته نگر وجود ندارد (اولسون، 2016).

طرح های مطالعه همچنین به این معنی است که جمعیت سگ های مورد مطالعه ممکن است با جمعیت عمومی حیوانات خانگی متفاوت باشد. برخی از مطالعات (Torres de la Riva et al, 2013; Hart et al, 2014; Hart et al, 2016) از پایگاه های داده کلینیک های دامپزشکی دانشگاه استفاده کردند که شامل نسبت بالایی از موارد ارجاع و همچنین بیماران مراقبت های اولیه است. همچنین تغییرات قابل توجهی در اثرات عقیم سازی بر بروز مشکلات سلامتی بین دو نژاد مختلف (گلدن رتریور و لابرادور) در یک مطالعه وجود داشت (هارت و همکاران، 2014)، که دوباره نشان می دهد که نتایج مطالعات فردی بعید است قابل تعمیم به کل جمعیت سگ های خانگی.

بیشتر این مطالعات به خطر نسبی ایجاد مشکلات سلامتی بدون در نظر گرفتن خطر واقعی نگاه می کنند، که می تواند خطر ابتلا به یک بیماری خاص را بسیار بیشتر از آنچه که هست به نظر برساند (مکنزی، 2010). حتی افزایش نسبتاً زیاد در خطر نسبی ابتلا به یک بیماری خاص پس از عقیم‌سازی ممکن است چندان قابل توجه نباشد اگر این بیماری در سگ‌ها بسیار نادر باشد، که ممکن است در مورد تومورهای پروستات اعمال شود (روت کوستریتز، 2007؛ سانبورن، 2007). متأسفانه خطر واقعی ابتلا به بیماری های فردی همیشه شناخته شده نیست، اگرچه پروژه هایی مانند VetCompass (https://www.rvc.ac.uk/vetcompass) که داده های ناشناس بیماران را از اقدامات مشارکت کننده جمع آوری و تجزیه و تحلیل می کند، امیدواریم شروع به اصلاح کنند. این. به همین دلیل، و از آنجایی که برخی از بیماری‌ها راحت‌تر از سایرین درمان و مدیریت می‌شوند، بحث شده است که به جای در نظر گرفتن اثرات عقیم‌سازی بر بروز بیماری‌های خاص، باید به طور گسترده‌تر به چگونگی تأثیر عقیم‌سازی بر طول عمر و کیفیت نگاه کنیم. زندگی (واترز و همکاران، 2017).

عقیم سازی و طول عمر

مطالعاتی که در مورد تأثیر عقیم سازی بر طول عمر در سگ ها بررسی می شود، نتایج کمی متفاوت نشان می دهد، احتمالاً به دلیل طرح های مختلف مطالعه و تفاوت در جمعیت سگ های مورد مطالعه. هافمن و همکاران (2013) یک رابطه مثبت قوی بین عقیم‌سازی و طول عمر در سگ‌ها یافتند، به طوری که طول عمر در سگ‌های عقیم‌شده 13.8 درصد در مقایسه با نرها و 26.3 درصد در سگ‌های عقیم‌شده در مقایسه با کل ماده افزایش یافت. در این مطالعه احتمال مرگ سگ های عقیم شده در اثر بیماری های عفونی، تروما، بیماری های عروقی و بیماری های دژنراتیو کمتر بود، اما احتمال مرگ ناشی از بیماری های نئوپلازیک و مرتبط با ایمنی بیشتر از سگ های کامل بود (هافمن و همکاران، 2013). O'Neill و همکاران (2013)، با استفاده از اطلاعات پایگاه داده VetCompass دریافتند که کل ماده ها در مقایسه با ماده های عقیم شده، طول عمر را کاهش داده اند (-0.8 سال)، اما تفاوت معنی داری بین طول عمر بین نرهای کامل و عقیم شده وجود ندارد (هر دو 0.4+ سال در مقایسه با کل ماده ها). واترز و همکاران (2017) تأثیر تومورهای پیومترا و پستانی را بر طول عمر در سگ‌های روتوایلر ارزیابی کردند و دریافتند که اگرچه کل سگ‌ها در مقایسه با سگ‌های عقیم‌شده خطر ابتلا به تومورهای پیومتر و پستانی را افزایش می‌دهند، هیچ یک از این بیماری‌ها با کاهش طول عمر کلی این احتمالاً به این دلیل بود که در بیشتر موارد، درمان شامل جراحی درمانی بود (Waters et al, 2017).

تحقیقات آینده در مورد سلامتی و اثرات رفتاری عقیم سازی

برای ایجاد ارتباط واضح‌تر بین عقیم‌سازی و تأثیرات آن بر سلامت و رفتار، به مطالعات طولی در مقیاس بزرگ نیاز داریم، سگ‌ها را در طول عمرشان از توله‌گی تا پیری دنبال کنیم و عوامل مختلفی را که می‌توانند بر سلامت و رفتار تأثیر بگذارند، از جمله عقیم‌سازی، بررسی کنیم. Generation Pup، یک مطالعه کوهورت آینده نگر در مقیاس بزرگ به تازگی توسط Dogs Trust و کالج سلطنتی دامپزشکی (http://generationpup.ac.uk/) راه اندازی شده است (شکل 2). آنها قصد دارند حداقل 5000 توله سگ 16 هفته و کمتر را طی 2 سال آینده جذب کنند و در طول زندگی خود آنها را دنبال کنند. اقدامات دامپزشکی قویاً تشویق می شود که این امر را برای مشتریان صاحب توله خود تبلیغ کنند، زیرا هرچه تعداد توله سگ های بیشتری جذب شوند، اطلاعات به دست آمده ارزشمندتر خواهد بود. سایر پروژه‌های جمع‌آوری داده‌ها مانند VetCompass نیز اطلاعات بیشتری را در مورد خطرات ایجاد مشکلات سلامتی، از جمله اثرات عقیم‌سازی و سن عقیم‌سازی، در طول زمان ارائه می‌دهند. مجدداً، هرچه اقدامات بیشتری به این موارد کمک کند، اطلاعات قابل تعمیم تر خواهد بود.

شکل 2. مطالعات طولی در مقیاس بزرگ مانند Generation Pup که سگ‌ها را از توله‌گی تا سن پیری دنبال می‌کند، باید به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد خطرات و مزایای سلامتی و رفتاری و مزایای عقیم‌سازی در طولانی‌مدت کمک کند.

خلاصه ای از خطرات و مزایای عقیم کردن سگ ها بر اساس اطلاعات فعلی

کنترل جمعیت

عقیم سازی جراحی در حال حاضر مطمئن ترین وسیله دائمی برای جلوگیری از تولید مثل ناخواسته در سگ ها است. سگ هایی که برای تولید مثل در نظر گرفته نشده اند باید یا عقیم شوند، یا اگر به طور کامل رها شوند، با دقت مدیریت شوند تا از جفت گیری ناخواسته جلوگیری شود.

سلامتی

تحقیقات اخیر نشان می دهد که عقیم سازی به طور بالقوه می تواند خطر برخی از مشکلات سلامتی را در سگ ها افزایش دهد در حالی که خطر ابتلا به برخی دیگر را کاهش می دهد، و عقیم سازی زودتر (زیر 12 ماهگی) ممکن است با افزایش خطر برخی از مشکلات سلامتی در مقایسه با عقیم سازی بعدی همراه باشد. . با این حال در حال حاضر شواهد کافی برای دانستن اینکه این یافته‌ها تا چه حد قابل اعتماد هستند و آیا این یافته‌ها برای همه سگ‌ها یا فقط جمعیت خاصی از سگ‌ها اعمال می‌شود وجود ندارد. تا زمانی که تحقیقات بیشتری در دسترس قرار گیرد، تصمیم‌گیری‌ها در مورد عقیم‌سازی باید به‌جای سلامتی، بر تأثیرات آن بر کنترل جمعیت و رفتارهای دوشکل جنسی باشد.

رفتار - اخلاق

عقیم کردن به طور بالقوه می‌تواند احتمال رفتارهای سگ‌ها را که مستقیماً تحت تأثیر هورمون‌های جنسی است، کاهش دهد، از جمله رفتارهای مرتبط با فصل‌ها یا حاملگی کاذب در سگ‌ها و پرسه‌زنی، سوار شدن و علامت‌گذاری ادرار در سگ‌های نر. این همچنین شامل پرخاشگری است که به طور خاص در طول یک فصل یا حاملگی کاذب توسط سگ‌های نر به سایر سگ‌ها نشان داده می‌شود. با این حال، عقیم سازی به تنهایی ممکن است این رفتارهای مشکل ساز را به طور کامل حل نکند و مداخله رفتاری نیز مورد نیاز خواهد بود.

در حال حاضر شواهد کافی در مورد اثرات عقیم سازی بر بروز رفتارهایی که مستقیماً تحت تأثیر هورمون های جنسی نیستند، از جمله ترس و پرخاشگری در موقعیت های دیگر، وجود ندارد تا بر تصمیم گیری در مورد عقیم سازی تأثیر بگذارد. با این حال، برای سگ هایی که در حال حاضر عصبی هستند، مراقبت از نگهداری و مدیریت سگ در طول فرآیند عقیم شدن مهم است تا از تشدید مشکلات رفتاری مربوط به ترس جلوگیری شود. همچنین معقول است که قبل از ترتیب دادن عملیات عقیم کردن، روی عادت دادن سگ عصبی به نگهداری در جراحی انجام دهیم.

نتیجه

در غیاب اطلاعات واضح به ویژه در مورد اثرات مربوط به عقیم سازی در مورد سلامتی، در حال حاضر ارائه دستورالعمل های عقیم سازی که برای همه سگ ها مناسب باشد، بسیار دشوار است و به طور قابل اعتمادی خطر ابتلا به بیماری های خاص را کاهش می دهد. این ممکن است با در دسترس قرار گرفتن تحقیقات بیشتر تغییر کند. تا آن زمان، بهتر است خطرات و مزایای عقیم‌سازی برای هر سگ جداگانه بر اساس خطر جفت‌گیری ناخواسته و وجود یا عدم وجود رفتارهای مشکل‌ساز تحت تأثیر هورمون‌های جنسی و همچنین ترجیح صاحب سگ بررسی شود.

مزایا کلیدی عقیم کردن سگ

• عقیم سازی جراحی قابل اطمینان ترین راه برای جلوگیری از بسترهای ناخواسته در سگ ها است، بنابراین نقش مهمی در کنترل جمعیت دارد. سگ هایی که عقیم نشده اند باید با دقت مدیریت شوند تا از جفت گیری ناخواسته جلوگیری شود.
• عقیم سازی می تواند در پیشگیری یا بهبود رفتارهای مشکل ساز که مستقیماً تحت تأثیر هورمون های جنسی هستند، نقش داشته باشد. اینها شامل رفتارهای مشکل‌ساز مرتبط با فصل‌ها یا حاملگی کاذب در سگ‌ها و پرسه‌زنی، سوار کردن، نشانه‌گذاری ادرار و برخی موارد پرخاشگری در سگ‌های نر است. با این حال، عقیم سازی به تنهایی ممکن است این رفتارهای مشکل ساز را به طور کامل حل نکند و مداخله رفتاری نیز مورد نیاز خواهد بود.
• تحقیقات نشان می‌دهد که عقیم‌سازی به طور بالقوه می‌تواند خطر برخی از مشکلات سلامتی را در سگ‌ها افزایش دهد و خطر برخی دیگر را کاهش دهد و عقیم‌سازی زودتر (زیر 12 ماهگی) ممکن است با افزایش خطر برخی از مشکلات سلامتی در مقایسه با عقیم‌سازی بعدی همراه باشد. با این حال، شواهد در حال حاضر به اندازه کافی قوی نیستند که بتوان تصمیمات عقیم سازی را برای سگ های منفرد اتخاذ کرد.
• مطالعات طولی در مقیاس بزرگ آینده باید به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد خطرات و مزایای سلامتی و رفتاری و مزایای عقیم‌سازی کمک کند و گرفتن مناسب‌ترین تصمیم‌ها را برای سگ‌ها آسان‌تر می‌کند.

بعد از عقیم کرد باید غذا مخصوص آن را تهیه کنید که می توانید از پت شاپ درشکه چی خرید کنید